و شادى آن اندوه و سلامتى آن بيمارى و قوّت آن ضعف و عزّت آن خوارى است ، و چگونه حيات آن مرگ نباشد در حالى كه حيات آن براى مرگ است و انسان يقين دارد كه حياتش برچيده شده و خواهد مرد ، و چگونه غناى آن فقر نباشد در حالى كه هيچ كس چيزى را به دست نمىآورد مگر آنكه براى آن نيازمند چيز ديگرى مىشود كه از به دست آوردن آن گريزى ندارد .
براى مثال مردى كه نيازمند مركب سوارى است چون آن را به دست آورد نيازمند علوفه و تيماردار و افسار و ابزار مىشود و چون آنها را به دست آورد براى هر كدام آنها نيازمند اشياى ديگرى مىشود كه گريزى از آنها نيست پس نياز چنين فردى كى منقضى خواهد شد ؟ و چگونه شادى آن اندوه نباشد ، در حالى كه هر كس يك وسيلهء شادى يافت از ناحيهء همان شادى دچار اندوه مضاعف مىشود ، اگر به واسطهء فرزند شاد است بايد در انتظار اندوه بيمارى و مرگ و آسيب وى باشد ، و اگر به داشتن مال شاد است ، هراس تلف شدن آن افزون بر آن شادى است و چون چنين است بهتر آن باشد كه كسى خود را به آن

407