همين نهر است و خوشحالى من از آن جهت بود كه آب نداشتيم و آبى كه همراه ما بود و به اتمام رسيده بود و در اين هنگام پدرم آنجا نبود و مشغول جستجوى خود بود ، ما ساعتى كوشش كرديم و گشتيم تا آن نهر را پيدا كنيم امّا به آن ره نبرديم تا به غايتى كه آن خدمتكاران مرا تكذيب كردند و گفتند : راست نمىگويى و چون به مقرّ خود بازگشتيم و پدرم نيز بازگشت و داستان را برايش گفتم ، گفت : اى فرزندم ! من به خاطر همين نهر به اينجا آمده‌ام و اين خطرات را تحمّل كرده‌ام امّا روزى من نشد و روزى تو گرديد و زندگانيت طولانى گردد به غايتى كه از زندگانى ملول شوى و از آنجا كوچ كرديم به اوطان و شهرهاى خود برگشتيم و پدرم چند سالى بعد از آن زنده بود و سپس درگذشت .
و چون عمرم به حدود سى سال رسيد و خبر وفات پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم و دو خليفهء پس از او به ما رسيد در اواخر روزگار عثمان براى حجّ بيرون آمدم و در بين اصحاب پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم قلبم متمايل به علىّ بن أبى طالب عليه السّلام بود همراهى او را برگزيدم و به خدمتش درآمدم و در وقايع او در ركابش بودم و در جنگ صفّين اين جراحت از مركب او بر من وارد شد و پيوسته با او بودم تا آنكه درگذشت و

339