لشكركشى براى فتح بلاد مشركين به او اعتماد شود و همان گونه كه پيامبر بر نبوّت خود مىترسيد بر خلافت خود هم مىهراسيد زيرا كسى كه در جايى پنهان مىشود يا از كسى فرار مىكند قصدش جلب مساعدت ديگران نيست و چون مىبينيم كه پيامبر به غار پناه برد و چشم به مساعدت كسى هم نداشت روشن مىشود كه مقصود پيامبر چنان كه شرح داديم حفظ جان ابو بكر بود و علىّ را در بستر خود خوابانيد چون به او اعتنايى نداشت و با او همسفر نشد زيرا كه سنگينى مىكرد و مىدانست كه اگر او كشته شود كارهاى او را ديگرى هم مىتواند انجام دهد .
سعد گويد : من پاسخهاى متعدّدى به وى دادم امّا او هر يك را نقض كرد و به من باز گردانيد ، سپس گفت : اى سعد ! ايراد ديگرى دارم كه بينى رافضيان را خرد مىكند ، آيا شما نمىپنداريد كه صديقى كه از شكّ و ترديد مبرّاست و فاروقى كه حامى ملَّت اسلام بوده است منافق بودند و بىدينى خود را نهان مىكردند و در اين باب به واقعهء شب عقبه استدلال مىكنيد ، حالا به من بگو آيا صديق و فاروق از روى رغبت اسلام آوردند و يا آنكه به زور و اكراه ؟ سعد گويد : من

192