را در بر مىگرفت و خوراك آنها نهنگهايى بود كه همه ساله ابر و باد آنها را براى ايشان پرتاب مىكرد و با آن زندگانى خوشى داشتند و با آنها سازگار بود و در وقتش منتظر آن بودند همچنان كه مردم در وقت باران منتظر آن هستند و چون آن نهنگها مىرسيد فراوانى داشتند و فربه مىشدند و توالد مىكردند و زياد مىشدند و يك سال كامل از آن مىخوردند تا سال آينده درآيد و با آن چيز ديگرى نمىخوردند و كسى شمارهء آنها را جز خداى تعالى كه خالق آنهاست نمىداند و چون نهنگها نمىرسيد گرفتار قحطى و خشكسالى و گرسنگى مىشدند و نسل و فرزند منقطع مىگرديد و آنها مانند چهارپايان سر راهها و هر كجا كه بود آميزش مىكردند و چون نهنگ نمىرسيد گرسنه مىشدند و به شهرها يورش مىبردند و بر سر هر چه كه مىآمدند آن را تباه كرده و مىخوردند و تباه كردن آنها از تباهى ملخ و تگرگ و همهء آفات بيشتر بود و چون از سرزمينى به سرزمينى ديگر مىرفتند اهالى آنجا فرار مىكردند و راهشان را باز مىگذاشتند و كسى بر آنها غلبه نمىكرد و نمىتوانست جلوى آنها را بگيرد تا آنكه از كثرت عدد ايشان هيچ كس از مخلوقات خداى تعالى جاى پا نهادن نداشت و جاى نشستن براى

106