مكانت او را به خلايق شناسانده است ، بلكه مىگوئيم امام به خاطر خوف از دشمنانش كه او را خواهند كشت مىتواند اقرار به امامت خود نكند ، امّا اينكه از جميع خلايق مستور باشد ، چنين نيست ، زيرا اگر همهء مردم راجع به امام طائفهء اماميه پرسش كنند كه كيست ؟ مىگويند : فلان بن فلان است و نزد همهء امّت اسلامى معروف است و سخن ما در اين است كه آيا امام وظيفه دارد نزد دشمنان خود اقرار به امامت خود كند يا نه ؟ و با شما به پنهان شدن پيامبر اكرم در دوران نبوّتش در غار معارضه كرديم ، در حالى كه پيامبر صاحب معجزات بود و شريعت نو آورده و آئينهاى پيشين را نسخ كرده و مردم از هر جهت نيازمند مراجعهء به او بودند و به شما نشان داديم كه امام چون از جان خود خائف باشد حقّ دارد نزد دشمنان خود انكار امامت خود كند و پاسخ پرسش ايشان را ندهد و اين مطلب او را از امامت خارج نكند و فرقى ميان نهان شدن پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم در غار و غيبت امام زمان عليه السّلام نيست .
و اگر بگوئيد : شما كه براى امام جائز مىدانيد كه در حال خوف از دشمنان ، امامت خود را انكار كند ، آيا براى پيامبر هم جائز مىدانيد كه در حال خوف از دشمنان ، نبوّتش را انكار كند ؟ مىگوئيم : برخى از اهل حقّ ، بين پيامبر و امام فرق نهاده و گفته‌اند پيامبر ،

98