پاسخ ديگرى كه به ايشان داده مىشود اين است كه مىگوئيم : اگر جمعى از افاضل اصحاب پيامبر و راستگويان آنها به همراهى پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم با لشكر مشركين برخورد كنند كه در جستجوى رسول خدا باشند ، امّا چون او را نمىشناسند بپرسند آيا پيامبر اين شخص است ؟ - در حالى كه پيامبر در ميان اصحاب است - و يا بپرسند پيامبر چگونه مخفى شده است ؟ او كجاست ؟ و اصحاب ايشان بگويند ما نمىدانيم او كجاست و اين شخص پيامبر نيست آيا ايشان در اين باب دروغگو و مذموم هستند و نمىتوان ايشان را صادق و محمود شمرد ؟ اگر بگوئيد دروغگويند كه به واسطهء تكذيب اصحاب رسول خدا از مذهب اسلام خارج شده‌ايد زيرا همهء اصحاب رسول خدا از ديدگاه اهل تسنّن عدولند و جرح و تعديل ايشان روا نيست و اگر بگوئيد دروغ نگفته‌اند ، بلكه براى حفظ جان پيامبر ، معناى ديگرى از كلام را آنها در نظر گرفته و آن را نيّت كرده‌اند تا از دروغ پرهيز كرده باشند و اگر چه ظاهر گفتارشان دروغ باشد ، بنا بر اين ملامتى متوجّه آنها نيست و كارشان پسنديده و رواست ، زيرا از كشته شدن پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم جلوگيرى كرده‌اند . به ايشان مىگوئيم : امام نيز چنين است ، اگر امام هم در برابر دشمنان خود بگويد من امام نيستم و جواب پرسشهاى آنها را ندهد . اين مطلب امامت او را زايل نكند ، زيرا او خائف بر نفس خود

96