يعنى او را به واسطهء گناه ديگرى مىگيرند ، همچنان كه آنها آهو را به عوض گوسفند قربانى مىكنند .
و اصمعىّ مىگويد : عترت به معنى باد و به معنى درخت كوچكى كه شير بسيار دارد و در نواحى تهامه مىرويد و به معنى ذكر نيز آمده است ، مىگويند :
عتر يعتر عترا يعنى نعوظ كرد . و رياشى مىگويد : از اصمعىّ از معنى عترت پرسيدم ، او گفت : گياهى است مثل « مرزنجوش » كه به طور پراكنده مىرويد .
مصنّف اين كتاب شيخ صدوق - عليه الرّحمه - مىگويد : عترت عليّ بن - ابى طالب و ذريّهء او از نسل فاطمه عليها السّلام و سلالهء پيامبر هستند كه خداى تعالى بر زبان پيامبرش صلَّى الله عليه و آله و سلَّم به امامت ايشان تصريح فرموده است و آنان دوازده تن هستند و اوّل ايشان عليّ بن أبى طالب و آخرينشان مهدىّ - صلوات الله عليهم اجمعين - است و اين با آنچه كه عرب در معناى عترت استعمال كرده مطابق است ، و آن از اين رو است كه ائمّه عليهم السّلام در ميان همهء بنى هاشم و همهء فرزندان ابو طالب مانند قطعه‌هاى بزرگ مشك نافه هستند ، و علومشان نزد اهل عقل و حكمت شيرين و گواراست ، و آنها شجره‌اى هستند كه رسول اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم ريشهء آن و

463