به لوط هم دستور خروج از ميان آنها داده است پيش از آنكه عذاب بر آنها نازل شود ، زيرا خداى تعالى در حالى كه پيامبرش لوط در بين آنهاست ، ايشان را عذاب نمىكرد ، همچنين خداى تعالى هر امّتى را كه اراده فرمود هلاك فرمايد به پيامبرشان دستور داد كه از ميان آنها بيرون رود و از آنها كناره‌گيرى نمايد ، چنان كه ابراهيم عليه السّلام در مقام تهديد قوم خود به آنها فرمود : « از شما و آنچه جز خدا مىخوانيد كناره مىگيرم و پروردگارم را مىخوانم ، اميد است به واسطهء خواندن پروردگارم بدبخت نباشم و چون از آنها و آنچه كه جز خدا مىپرستيدند كناره گرفت » [1] خداى تعالى آنان را كه او را اذيّت كردند و رنج دادند و در آتش افكندند هلاك ساخت و آنها را اسفلين گردانيد ، و « ابراهيم و لوط را در سرزمينى كه مبارك ساخته بود نجات داد » [2] و خداى تعالى اسحاق و يعقوب را به ابراهيم بخشيد ، چنان كه فرموده است : « ما به ابراهيم اسحاق و يعقوب را بخشيديم و آنها را از صالحين قرار داديم » . [3] و خداى تعالى به پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم فرموده است : « در حالى كه تو در ميان ايشانى ، خداوند آنها را عذاب نكند » . [4]

[1] الأنبياء : 71 .
[2] الأنفال : 33 .
[3] مريم : 48 و 49 .
[4] الأنبياء : 72 .

398