عبادت خود فراخوانده است .
و در اين سخن خداى تعالى كه مىفرمايد : « أَنْبِئُونِي بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ » يعنى از نام اينان مرا آگاه كنيد اگر راست مىگوئيد ، حكمتهاى فراوانى است . يكى از آنها اين است كه خداى تعالى آدم عليه السّلام را براى تعليم اسماء ائمّه به ملائكه ، شايسته دانست و همچنين ملائكه را براى فراگيرى اسماء ائمّه از آدم عليه السّلام صالح ديد ، پس خداى تعالى به آدم آموخت و آدم نيز به ملائكه تعليم داد ، و آدم در شمار معلَّمين و ملائكه در زمرهء شاگردان در آمدند و اين صريح قرآن كريم است .
و در سخن ملائكه كه گفتند : « سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا » يعنى خدايا تو منزّهى و ما را دانش نيست جز آنچه تو به ما آموختى و تو عليم و حكيمى ، دليل روشن و حجّت آشكارى است بر گفتهء ما كه بر احدى جايز نيست كه در اسماء و اوصاف ائمّه ، جز به تعليم خداى تعالى سخن گويد و از پيش خود بر آنها نامى نهد ، و اگر اين امر بر كسى روا باشد بر ملائكه رواتر است ، و چون ايشان با كلمه « سبحان الله » آغاز كردند ، اين تسبيحشان دلالت بر آن دارد كه شروع در آن كار با توحيد منافات دارد ، زيرا تسبيح ، منزه دانستن خداى تعالى است ، و منزه دانستن خداوند در قرآن كريم ، در برابر قول منكر يا ملحد يا مبطل توحيد و

33