در اين كتاب ابراهيم را ، كه او پيامبرى صدّيق بود » [1] و مىفرمايد : « ياد كن در اين كتاب اسماعيل را كه او صادق الوعد و رسول و پيامبر بود و خاندان خود را به نماز و زكاة فرمان مىداد و نزد پروردگارش ، پسنديده بود . و ياد كن در اين كتاب ادريس را ، كه او پيامبرى صدّيق بود و او را به جايگاه بلندى رفعت داديم » [2] و باز مىفرمايد : « ياد كن در اين كتاب موسى را ، كه او رسول و پيامبر و مخلص بود و او را از جانب ايمن طور ، ندا كرديم و وى را مقرّب و رازگوى خود ساخته و از سر رحمت برادرش هارون را ياور او نموده و بر او بخشيديم و وى را پيامبر ساختيم » . [3] خداى سبحان ، در اين آيات رسولانش را به شيوه‌هاى پسنديده و اخلاق پاكيزه‌اى كه داشتند . وصف و تمجيد فرموده و همهء اينها ، اوصاف و اسماى آنهاست و همچنين خداى تعالى همهء اسماء و صفات را به آدم آموخت .
و نيز حكمتش در اين كار آن بود كه هيچ راهى به درك اسماء و شناخت روشهاى پرستش ، به جز طريق سماع وجود ندارد ، و عقل نمىتواند آن را درك كند ، زيرا اگر فرد عاقلى ، شخصى را از دور يا نزديك ببيند ، راهى به شناخت نام

[1] مريم : 41 .
[2] مريم : 54 إلى 57 .
[3] مريم : 51 - 54 .

31