ائمّه عليهم السّلام بخل ورزد ، زيرا همهء ائمّه ، راه و روش واحدى داشتند ، و دليل آن اين است كه اگر شخصى به يكى يا جمعى از رسولان الهى ايمان آورد ، امّا يكى ديگر از ايشان را انكار كند ، ايمانش پذيرفته نمىشود . ائمّه نيز اين چنيناند ، اوّل و آخر ايشان يكى هستند ، و امام صادق عليه السّلام فرموده‌اند : كسى كه آخرين ما را انكار كند ، مانند كسى است كه اوّلين ما را انكار كند . و باز مىفرمايند : كسى كه يكى از احيا را انكار كند ، مانند كسى است كه همهء اموات را انكار كرده باشد .
من در اين كتاب ، احاديث مربوط به اين موضوع را در جاى خود - إن شاء الله - خواهم آورد ، و بنا بر آنچه ذكر شد ، درست است كه بگوئيم مقصود از « وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْماءَ كُلَّها » ، ائمّهء معصومين عليهم السّلاماند ، و كلمهء « اسماء » معانى بسيارى دارد و هيچ يك از آن معانى بر معانى ديگرش ترجيح ندارد ، و اسماء همان اوصافند ، و هيچ يك از اوصاف بر وصف ديگر ترجيح ندارد ، و معناى اسماء اين است كه خداى سبحان ، همهء اوصاف ائمّه را - از اوّل تا به آخر - به ايشان آموخت ، و از اوصاف ايشان ، علم و تقوى و شجاعت و عصمت و سخا و وفا است و در قرآن كريم مانند اين اوصاف در بارهء انبياء ، آمده است ، چنان كه مىفرمايد : « ياد كن

30