حجّت است و خبر واحد عترت ، مانند خبر واحد امّت است ، در بارهء هر يك از عترت نيز تعمّد در دروغ و سهو و خطا رواست همان گونه كه بر آحاد امّت رواست . و آنچه از احكام دين كه نه خبر متواتر دارد و نه خبر واحد ، راه دسترسى به آن به عقيده شما اجتهاد و استخراج است و تأويلى كه شما در بارهء آن حكم داريد ، مانند تأويل يكى از آحاد امّت است ، در اين صورت از چه جهت عترت حجّت مىباشد ؟ و اگر صاحب كتاب بگويد : اگر اجماع كنند ، اجماعشان حجّت است ، مىگوئيم : پس اگر امّت نيز اجماع كنند ، اجماعشان حجّت خواهد بود و اين ايجاب مىكند كه هيچ فرقى بين عترت و امّت موجود نباشد ، و اگر چنين باشد در اين كلام پيامبر اكرم « خلَّفت فيكم كتاب الله و عترتي » فايده‌اى موجود نيست ، مگر آنكه در ميان عترت فردى باشد كه حجّت در دين باشد و اين عقيدهء اماميّه است .
و شما - كه خداوند سعادتتان دهد - بدانيد كه صاحب كتاب بعد از اين مطالب خود را به قراءت قرآن مشغول ساخته و آن را بر كسى كه مىخواسته تأويل نموده است بىآنكه حتّى در يك مورد گفته باشد كه دليل بر صحّت تأويل من چنين و چنان است و اين كاريست كه اطفال نيز از انجام آن ناتوان نيستند و او

249