سپس به او و به زيديّه بايد گفت : به ما بگوئيد اگر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم از دنيا رفته بود و بر امامت امير المؤمنين عليه السّلام نصّى صادر نكرده بود و بر آن دلالت و يا اشاره‌اى ننموده بود ، آيا اين فعل او صواب و تدبير او نيكو و روا بود ؟ اگر بگويند : آرى ، مىگوئيم : اگر به امامت عترت هم دلالت نكرده بود ، آيا آن جايز بود ؟ و اگر بگويند : آرى ، مىگوئيم : اگر پيامبر اكرم دلالت نكرده باشد ، پس چه اعتراضى به معتزله و مرجئه و خوارج داريد ؟ در حالى كه روا باشد نصّى صادر نشده و امر امامت به شوراى اهل حلّ و عقد واگذار شده باشد و اين اعتراضى است كه پاسخى براى آن ندارند . و اگر بگويند : خير ، و بايد بر امامت خصوص امير المؤمنين عليه السّلام تصريح كند و عترت را هم به خلافت تعيين نمايد ، بايد گفت :
دليل آن چيست ؟ تا دليل درست خود را بيان كرده و ما هم آن دليل را به هر زمانى تطبيق كنيم ، زيرا نصّ بر امامت اگر در يك زمانى واجب باشد ، در هر زمانى واجب خواهد بود ، زيرا علَّتهاى موجبه در هر زمانى موجود است . و نعوذ با لله من الخذلان .
سؤالى ديگر :
به ايشان مىگوئيم : اگر خبر متواتر كه آن را عترت و امّت روايت كنند

248