فنون كارزار آموخته و بر بلاد مسلَّط شده و عباد را كشته و كارزار را تجربه كرده بروند ، كسانى كه عدّه و عدّه دارند و عامّه هم پشتيبان آنها هستند - و معتقدند كه هر كه بر آنان خروج كند خونش مباح است - و لشكريان آنان چند برابر لشكريان ايشان است . صاحب كتاب چگونه ما را تكليف مىكند كه با اين مردم جاهل و ناكار آزموده به جنگ مردمان رزمى و با تجربه برويم و چه چيز به دست دعوتكنندهء چنين كسانى مىآيد ؟ هيهات هيهات ! اين امر را جز نصرت خداى عزيز عليم و حكيم نمىتواند زايل كند .
سپس صاحب كتاب بعد از تلاوت آياتى از قرآن كريم كه به سختى در تأويل آن منازعه مىكند و هيچ تأييد عقلى و يا نقلى براى آن ذكر نكرده است ، مىگويد : « خدايت رحمت كند ! بفهم كه چه كسى شايسته است گواه الهى باشد ، كسى كه طبق دستور الهى دعوت به خير كند و از منكر باز دارد و به معروف فرمان دهد و در راه خدا آنچنان كه شايستهء اوست جهاد كند تا به شهادت رسد يا كسى كه رويش ديده نشده و شخصش شناخته نگرديده است ؟ يا آنكه چگونه خداوند او را گواه گيرد بر كسانى كه ايشان را نديده است و ايشان را امر و نهى نكرده است تا اگر فرمانش برند اداى واجب كرده باشند و اگر او را بكشند به

236