خداوند مجاهدين اهل كتاب را با سايرين ايشان برابر نكرده است گر چه تاركين جهاد فاضل و عابد باشند ، زيرا عبادت مستحبّ است ولى جهاد مانند ساير واجبات از فرائض واجبه است . شخص مجاهد با شمشير به مصاف شمشير مىرود و هراس را بر آسودگى ترجيح مىدهد . سپس سوره واقعه را مىخواند و آياتى كه خداى تعالى در باب جهاد نازل كرده ذكر مىكند و دنبالهء آيات ، دعاوى را آورده ، امّا هيچ دليلى بازگو نمىكند تا ما صحّت دليلش را مطالبه كنيم و با او مقابله كنيم .
و من با استعانت از خداى تعالى مىگويم : اگر كثرت جهاد ، دليل علم و فضل و امامت است ، حسين عليه السّلام به امامت سزاوارتر از حسن عليه السّلام بود ، زيرا امام حسن معاويه را به حال خود رها كرد امّا امام حسين مجاهده كرد تا آنكه به شهادت رسيد . صاحب كتاب در اين باره چه مىگويد ؟ و چگونه آن را دفع مىكند ؟ البتّه ما منكر وجوب جهاد و فضل آن نيستيم امّا ما رسول اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم را مىبينيم كه تا ياران و ياوران و برادرانى نيافت به محاربهء با دشمن اقدام نكرد و در چنان شرايطى به جهاد پرداخت و امير المؤمنين عليه السّلام نيز بعينه همين كار را كرد

234