در گذشته است همان گونه كه جعفر بن محمّد وفات كرده است و ترديد در موت يكى از آن دو موجب ترديد در موت ديگرى آنهاست و قومى بر جعفر بن - محمّد عليهما السّلام وقوف كرده است كه منكر واقفهء بر موسى بن جعفر عليهما السّلام و منكر واقفهء بر امير المؤمنين عليه السّلام است . [1] ما به آنها مىگوئيم : اى كسان ! حجّت شما بر آنها همان حجّت ما بر شماست هر چه مىخواهيد بگوئيد كه عليه خود استدلال كرده‌ايد .
سپس گفته است [2] كه ما اماميّه در برابر واقفه گوئيم : امام بايد آشكار و موجود باشد و اين حكايت كسى است كه گفتار خصمش را نمىداند . اعتقاد اماميّه همواره چنين بوده است كه امام يا ظاهر و عيان است و يا غائب و مستور و اخبارشان در اين باب مشهورتر و آشكارتر از آن است كه بتوان آن را مخفى ساخت . جعل اصول نادرست و نسبت دادن آن به خصم كارى نيست كه كسى از انجام آن ناتوان باشد ولى از مردم ديندار و اهل فضل و دانش قبيح است كه چنين كنند و اگر در اين باب جز خبر كميل بن زياد [3] نبود همان كفايت مىكرد .

[1] في هامش بعض النسخ الظاهر أن الصواب « الواقفة على محمد بن أمير المؤمنين » .
[2] يعني أبا زيد العلويّ .
[3] سيجيء الخبر في باب ما أخبر به أمير المؤمنين عليه السّلام من وقوع الغيبة .

226