زيرا خواندن آيه‌اى از قرآن و ادّعاى بىدليل تأويل آن ، چيزى نيست كه كسى از آن عاجز باشد ، و دشمنان ما و شما مىگويند كه مقصود از آيهء « كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ » ، [1] تمامى علماى امّت است و راه علماى عترت و علماى مرجئه راه واحدى است و اجماع و حجّت به علم عترت تمام نمىشود ، آيا ميان تو و آنها فرقى وجود دارد ؟ و آيا به صرف ادّعاى آنها قانع مىشوى يا از ايشان مطالبهء دليل مىكنى ؟ اگر بگويد : از آنها دليل مىخواهم ، به او مىگوئيم : پس اوّلا خودت دليل بياور كه مقصود از اين آيه‌اى كه تلاوت كردى خصوص عترت است و عترت هم همان ذرّيّه است و ذرّيّه هم همان فرزندان حسن و حسين عليهما السّلام هستند و نه فرزندان جعفر و ديگرانى كه مادرانشان فاطمى هستند .
او گفته است كه به اماميّه مىگوئيم : چه دليلى داريد كه از ميان عترت فقط يكى امام باشد و ديگران ممنوع باشند ، اگر بگويند دليل آن وراثت و وصيّت است به اماميّه مىگوئيم : اين طايفهء مغيريّه است كه امامت را مخصوص اولاد حسن بن - علىّ عليهما السّلام مىدانند ، سپس در خانواده‌اى از فرزندان حسن بن حسن كه در هر

[1] آل عمران : 110 .

193