فاطمه عليها السّلام به طور مطلق امام است ، بلكه مىگوئيم بعضى از ايشان كه داراى شرايط و قيودى هستند امامند و تنها به خبر ثقلين احتجاج نمىكنيم ، بلكه احتجاج ما به آن خبر و اخبار ديگر است . اوّل مطلب آن است كه پيامبر اكرم از اهل بيت و عترت خود ، امير المؤمنين و حسن و حسين عليهم السّلام را مخصوص گردانيده و به جلالت مقام و بزرگى شأن و علوّ حال ايشان نزد خداى تعالى دلالت فرموده است و اين اظهار لطف آن حضرت - صلوات الله عليه - به ايشان در مواطن گوناگون و مواقف متعدّد واقع گرديده و شهرت آنها بين ما و زيديّه ما را از ذكر آنها بىنياز مىكند . خداى تعالى ما را به اين اوصاف ايشان كه نشانهء علوّ شأن ايشان است با اين كلمات دلالت فرموده است « إِنَّما يُرِيدُ الله لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً » و همچنين به سورهء « هل أتى » و آيات ديگر چون اين امور را آماده كرد و در برابر امّتش مقرّر فرمود كه در ميان عترتش از نظر رفعت و منزلت كسى نيست كه بر آنها مقدّم باشد و با توجّه به آنكه او كسى نبود كه بىجهت به كسى متمايل شده و جز بر مبناى ديانت كسى را والى ساخته و مقدّم بدارد ، خواهيم دانست كه آن مقام را به جهت شايستگى خود دريافت كرده‌اند ، و چون پيامبر بعد از همهء اين مطالب فرمود : من در ميان شما كتاب خدا

189