و به ايشان مىگوئيم : چگونه آن حضرت مدّعى آن نصوص شود و خود را در جايگاه كسى قرار دهد كه نيازمند گواه است تا دعوى خود را اثبات كند ، در حالى كه آنان سخن پيامبر را در بارهء او نپذيرفتند ، و چگونه مىتوان تصوّر كرد كه چنين مردمى دعوى عليّ عليه السّلام را در بارهء خودش بپذيرند و موضوع سرباز زدن آن حضرت از بيعت كردن با ابو بكر و دفن فاطمهء زهرا عليها السّلام بىآنكه هيچ يك از ايشان را خبردار كند تا به غايتى كه او را شبانه و پنهانى دفن كرد ، اينها خود بهترين دليل است كه آن حضرت از اعمال خلفا خشنود نبودند .
و اگر بگويند : چرا علىّ عليه السّلام امر خلافت را پس از عثمان پذيرفت ؟ مىگوئيم :
حقّ واجب او را به وى مىدادند و او هم پذيرفت و او را در اين كار مانند پيامبر صلَّى الله عليه و آله و سلَّم بود آنگاه كه منافقين و مؤلَّفة قلوبهم را پذيرفت .
و بسا كه مخالفين ما آنگاه كه اين دلايل ايشان را درمانده سازد و حجّت بر ايشان تمام شود و بگويند از امام منصوصى كه عالم به كتاب و سنّت است و بر آن دو أمين باشد و آنها را فراموش نكند و در آنها خطا نكند ، گريزى نيست ، و روا نيست كه با او مخالفت شود و طاعتش به نصّ امام پيش از او واجب است . امّا اين امام كيست ؟ نامش را به ما بگوئيد و ما را به مكان او دلالت كنيد .

175