در تمامى احوال در مكانى حاضر بود و از ساير اماكن غايب بود و حجّت او در اماكنى كه در آنجا غايب بود ، ساقط نبود ، امام عليه السّلام نيز همچنين است ، اگر هم غايب باشد حجّتش ساقط نمىشود ، كما آنكه حجّت پيامبر در اماكنى كه در آنجا غايب بود ساقط نبود .
و بيشتر احكام و شرايع اسلام تعبّد به امور ناديده است و تعبّد به اقرار به امام غائب نيز از اين قبيل است ، زيرا خداى تعالى مؤمنين را بواسطهء ايمانشان به غيب ستوده ، پيش از آنكه ايشان را به واسطهء بر پا داشتن نماز و پرداخت زكات و ايمان به ساير امورى كه بر پيغمبر اكرم نازل فرموده و كتابهايى كه بر پيامبران پيشين فرو فرستاده و ايمان به آخرت بستايد خداى متعال فرموده است : « هُدىً لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ ، وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ، أُولئِكَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ » . [1]

[1] البقرة : 3 و 4 و 5 .

168