دليلى ديگر به توفيق الهى مىگوئيم : ما متعبّديم كه به عصمت امام اقرار داشته باشيم همچنان كه متعبّديم به اصل امامت اقرار داشته باشيم و عصمت در ظاهر خليفه نيست كه ديده شود و مشاهده گردد و اگر به امامت امامى اقرار داشته باشيم و عصمت او را انكار كنيم ، اقرار به او نكرده‌ايم ، و چون روا باشد كه از او بخواهند تا به واسطهء اقرار به امرى كه غائب از ابصار ماست و در هر امامى وجود دارد - يعنى عصمت - خدا را عبادت كنيم ، روا باشد كه از ما بخواهند تا به واسطهء اقرار به امامت امام غائب از ابصار خدا را عبادت كنيم ، غيبتى كه به واسطهء حكمتى از حكمتهاى الهى واقع شده است و اگر راه به مصلحت آن ببريم يا نبريم فرقى ندارد .
و باز مىگويم : امروز حال امام ما در غيبتش ، مانند حال پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم در ظهورش مىباشد و اين از آن روست كه آنگاه كه او در مكَّه بود در مدينه حضور نداشت و زمانى كه در مدينه بود در مكَّه حاضر نبود و وقتى كه مسافرت مىكرد در شهر نبود و وقتى در شهر حضور داشت در سفر نبود ، و آن حضرت

167