دارد .
مانند اين سخن او : « وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَه ظاهِرَةً وَباطِنَةً » [1] . و اين دو نعمت ، نعمتهاى بىشمار ديگرى را در بر دارد . سپس خداوند در عتاب به او ، شدّت بيشترى به كار برده و فرموده است : « بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ » و اين ، مانند سخن گوينده‌اى است كه مىگويد : آيا با شمشير من به جنگ من برخاسته‌اى و با نيزهء من ، بر من نيزه فرود مىآورى ؟ و اين عمل ، زشتتر و قبيحتر است .
و گفتهء خداى تعالى « وَإِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً » ، آيه‌اى متشابه است و معانى متعدّدى را احتمال مىكند . يكى از آن معانى اين است كه جاهل تصوّر مىكند ، خداى تعالى در موضوعى كه بر او پوشيده است ، با خلقش مشورت مىكند ، امّا استدلالكننده‌اى كه با افعال محكمه و جلالت جليله به ذات پاك الهى استدلال مىكند ، مىگويد كه او برتر از آن است كه معنايى بر او پوشيده شود ، يا حالى بر او گنگ باشد ، زيرا هيچ چيزى در آسمانها و زمين ، او را درمانده نمىكند ، و روش فهم اين آيهء متشابه ، مانند ساير آيات متشابه است كه آنها را به آيات محكمات ارجاع مىدهند ، تا قطع عذر كسى گردد كه در نادانى و الحاد گام مىگذارد .

[1] لقمان : 20 .

15