قدريّه و نه به حروريّه ، و لكن به سوى من رو كن ، پس بنگريد كه خبر دوازده امام به چند طريق باطل مىشود ، يكى جلوس عبد الله به مسند امامت ؛ دوم اقبال شيعه به او ؛ سوم سرگردانى شيعه موقع امتحان او ؛ چهارم آنكه ايشان نمىدانستند امامشان موسى بن جعفر است ، تا آنكه او ايشان را به جانب خود فرا خواند ، و در خلال اين مدّت ، فقيه ايشان زرارة بن أعين درگذشت و در حالى كه قرآن روى سينه‌اش بود مىگفت : خدايا ! من كسى را امام مىدانم كه اين قرآن امامتش را اثبات كند .
و ما به ايشان مىگوئيم : اينها همه فريب و آراستن سخن به دروغ است ، زيرا ما مدّعى نيستيم كه همهء شيعيان در آن عصر دوازده امام را به نام مىشناختند بلكه ما مىگوئيم رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم خبر داده است كه ائمّهء پس از او دوازده امامند و دانشمندان شيعه اين حديث را با نام ائمّه روايت كرده‌اند و انكار نمىكنيم كه در ميان شيعه يك نفر يا دو نفر و يا بيشتر باشند كه اين حديث را نشنيده باشند . امّا زرارة بن أعين ، پس او كس فرستاد تا در بارهء خبر امام پس از حضرت صادق تحقيق كند و پيش از آنكه آن نماينده باز گردد ، وفاتش فرا رسيد

146