اصحابش نيز « لابدّيّه » هستند ، او اين اسم را بر خود نهاد .
امّا برادرانش را بدان عيب كرده است . و اگر بدان جمله معتقد نباشد ، زحمت پاسخگوئى به تنظير و تمثيل او به بيت و چراغ از ما برداشته مىشود . آرى اين چنين است حال كسى كه با اولياء الله عناد مىورزد ، او خود را نكوهش مىكند مىپندارد كه خصمش را سرزنش كرده است ، و الحمد لله المؤيّد للحقّ . امّا ما ايشان را « بدّيّه » مىناميم ، زيرا اينان پرستندگان بدند ، به گرد چيزى معتكف شده‌اند كه نه مىشنود و نه مىبيند و ايشان را از چيزى بىنياز نمىكند و ايشان چنيناند و مىگوئيم : اى ابو الحسن - خدا تو را هدايت كند - اين امام غائب حجّت خدا بر جنّ و انس است و كسى كه اثبات امر او بعد از دعوت و بيان صورت پذيرفت ، يعنى حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله و سلَّم خود را در غار مخفى و غايب ساخت و از مردمى كه بر آنها حجّت بود ، جز پنج [1] تن كس ديگرى جاى او را نمىدانست .
اگر بگوئى اين غيبتى پس از ظهور است و بعد از آنكه قائم مقام او بر جاى او قرار گرفته واقع شده است ، مىگويم احتجاج ما مربوط به حال ظهور او و قائم مقام او در قبل و بعد نيست ، ما مىگوئيم آيا پيامبر اكرم در حال غيبت نيز

[1] المراد بالخمسة : علىّ بن أبي طالب ، و أبو بكر ، و عبد اللَّه بن اريقط اللَّيثي ، و أسماء بنت أبى بكر ، و عامر بن فهيرة ،

111