امامت امام حسن عسكرىّ عليه السّلام نموده و شخص او را به خلافت خود معرفى كرده و علاوه بر آنكه امام حسن فرزند ارشد حضرت هادى عليهما السّلام است روايت وصيّت و ادلَّهء ديگرى را نيز ذكر مىكنند و نشانه‌اى را بر امامت آن حضرت بيان مىدارند ، امّا فرقهء ديگر وصيّت را به نام جعفر روايت مىكنند و جز اين چيزى نمىگويند كه او به امامت سزاوارتر است ، ما مىبينيم كه ناقلين اخبار وصيّت جعفر ، جماعت اندكى هستند و ممكن است كه با يك ديگر تبانى و تلاقى و نامه‌نگارى كرده باشند و نقل ايشان محلّ شبهه باشد و نه حجّت ، و امامت حجج الهى با اخبار مشكوك ثابت نمىشود ، امّا چون به ناقلين اخبار دستهء ديگر مراجعه مىكنيم مىبينيم كه گروههاى بسيارى هستند كه در سرزمينهاى دور و اقطار گوناگون عالم هستند و صاحبان همّتهاى مختلف و آراء متغايرند و چون از يك ديگر دورند ممكن نيست با يك ديگر تبانى كرده و يا نامه‌نگارى و اجتماع بر كذب و جعل خبر كرده باشند ، پس مىفهميم كه نقل ايشان صحيح است و حق با آنهاست ، و اگر خبر ايشان را با اوصافى كه كرديم باطل بدانيم ، در بسيط زمين هيچ خبرى درست نخواهد بود و همهء اخبار باطل است . پس در حال هر دو فرقه تأمّل كن - خدا توفيقت دهاد - مىيابى كه ايشان همان گونه هستند كه وصف

108