رسول خدا صلى الله عليه و آله راه ضلالت پيموده‌اند ، و اگر بگوئيد : آرى ، امّت را تكذيب كرده‌ايد و قول شما وجوهى را كه قابل انكار نيست باطل ميكند . و حال بگوئيد :
آيا راست است اين قول خداوند عزّ و جلّ كه فرموده است : * ( قُلْ لِمَنْ ما فِي السَّماواتِ وَالأَرْضِ ، قُلْ لِلَّه ) * ( بگو از ان كيست آنچه در آسمانها و زمين است ؟
بگو از ان خداست ) گفتند : راست است ، گفت : آيا آنچه غير خداست از خدا نيست كه ايجادكنندهء آن و مالك آن بوده است ؟ گفتند : آرى ، گفت : در اين گفتارتان بطلان آنست كه واجب گردانيده‌ايد كه خود اختيار خليفه اى كنيد كه حكمش بر شما نافذ باشد و او را خليفهء رسول خدا صلى الله عليه و آله بدانيد ، و حال آنكه خود ، او را بخلافت و امارت نشانده‌ايد و طاعت او را بر خود واجب كرده‌ايد ، و چون بر او غضب كرديد عزلش مىكنيد و اگر امتناع ورزد او را مىكشيد ، واى بر شما ! دروغى را بر خدا افترا نبنديد ، كه عقوبتش را فرداى قيامت خواهيد ديد آن هنگام كه در برابر ميزان عمل قرار گيريد و بر خدا و رسولش وارد شويد در حالى كه عمدا بر او دروغ بسته‌ايد ، با وجود اينكه او فرموده است « هر كس بر من دروغ بندد جايگاه خود را در آتش دوزخ مهيّا ببيند » .
آنگاه رو بقبله نموده و دستهايش را بسوى آسمان بالا برده و گفت :

477