و لا اله الَّا الله و الله اكبر » ذكر ميگفت ، و ميفرمود : اين جاى آن دو ركعت نخوانده را پر ميكند و مانند اينست كه تمام بجاى آورده شده است ، و نديدم او را كه در سفر و حضر صلاة ضحى بخواند ( صلاة ضحى از بدعتها است كه در زمان عمر رسم شد و ميانهء روز آن را مىخوانند ) و در سفر روزه نمىگرفت .
و آن حضرت عليه السّلام در هر دعائى كه شروع ميكرد ابتدا صلوات بر محمّد و آل او ميفرستاد و در نماز و غير آن بسيار صلوات ميفرستاد ، و شبها چون ببستر خواب ميرفت زياد تلاوت قرآن مىكرد ، و هر گاه به آيه اى كه در آن ذكرى از بهشت يا دوزخ بود ميرسيد ميگريست ، و از خداوند درخواست بهشت ميكرد و از آتش دوزخ بدو پناه ميبرد ، و « بسم الله الرّحمن الرّحيم » را در نمازهاى شبانه روزش بجهر ( آواز بلند ) ميگفت ، و چون * ( قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ ) * ميخواند آهسته ميگفت : « الله احد » ( خدا يكتاست ) و چون سوره تمام ميشد سه بار ميگفت : « كذلك الله ربّنا » ، و چون سورهء « * ( قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ ) * » را ميخواند آهسته و در دل ميگفت : * ( يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ ) * و پس از فراغ از آن سوره سه بار ميگفت : « ربّى الله و دينى الاسلام » ( پروردگارم خداست و آئينم اسلام است ) ، و چون سورهء « و التّين

428