و الزّيتون » را قراءت ميكرد ، پس از فراغ ميگفت : « بلى و أنا على ذلك من الشّاهدين » ( آرى چنين است و من بر آن شهادت ميدهم ) و چون سورهء « لا * ( أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ ) * » را قراءت ميكرد پس از فراغ ميگفت : « سبحانك اللَّهم » ( منزّهى پروردگار من ) ، و چون در سورهء جمعه اين آيه را ميخواند * ( قُلْ ما عِنْدَ الله خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجارَةِ ) * ، ميگفت « للذين اتقوا » و سپس تتمهء آيه را كه * ( وَالله خَيْرُ الرَّازِقِينَ ) * است قراءت ميفرمود ، و چون از خواندن سورهء فاتحه فارغ ميشد ميگفت : « الحمد لله ربّ العالمين » . و چون سورهء « * ( سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الأَعْلَى ) * » را ميخواند آهسته ميگفت : « سبحان ربّى الاعلى » ، و چون * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ) * را در هر سوره قراءت ميكرد آهسته ميگفت : « لبّيك اللَّهمّ لبيك » .
و آن حضرت عليه السّلام در هيچ شهرى قدم نمىگذاشت جز اينكه اهالى آن سامان بديدنش آمده از وى مسائل و مشكلات دينى و علمى خود را مىپرسيدند ، و بسيار براى آنان از پدرش از آباء گرامش عليهم السّلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله حديث ميكرد .
و وقتى او را بر مأمون وارد كردم از من جوياى حال و كردار او شد ، من آنچه ديده بودم براى او گفتم ؛ از رفتار و اعمال شبانه روزش و از رفتن و ماندنش همه

429