و قراءت نماز مغرب و عشاء و نماز شب و شفع و وتر و صبح را بجهر ( بلند ) ، و نماز ظهر و عصر را بآهستگى ميخواند ، و در دو ركعت آخر « سبحان الله و الحمد لله و لا إله إلَّا الله و الله اكبر » ميگفت ، و ذكر قنوت او در تمامى نمازها اين بود : « ربّ اغفر لى و ارحم ، و تجاوز عمّا تعلم ، إنّك أنت الأعزّ الأجلّ الأكرم » ( خداوندا ! بيامرز و رحم نما و از آنچه ناپسند از ما ديده اى بگذر ، چون تو خود عزيزتر و شكوهمندتر و محترمترى ) .
و اگر در ايّام روزه مسافر بود و بشهرى وارد ميشد قصد اقامهء ده روز ميكرد و روزه اش را افطار نمىنمود ، و چون شام ميشد ابتدا بنماز مغرب ميپرداخت پيش از آنكه افطار كند ، و امّا در بين راه نمازهاى واجبش را جز نماز مغرب دو ركعت بجاى مىآورد و تنها آن را سه ركعت ميگزارد و نافلهء آن را هم بجا مىآورد و همچنين نوافل شب ، نيز شفع و وتر ، و دو ركعت نافلهء صبح را چه در سفر و چه در حضر ، ترك نمىنمود ، و نافله‌هاى روز را در مسافرت نمىخواند ، و پس از هر نمازى كه قصر و شكسته خوانده بود سى بار « سبحان الله و الحمد لله

427