زمانه شده ايم و جز بودن ما زمانه عيبى ندارد .
2 - زمانه و روزگار را انتقاد مىكنيم ، لكن عيب در ماست ، چنان كه اگر زمانه زبان داشت ما را هجو ميكرد و رسوا ميساخت .
3 - همانا گرگ رقيب خود را كه ميدرد گوشت آن را نمىخورد ، ولى از مردم بعضيشان علنى ديگرى را ميخورد - و ظاهرا مراد از خوردن يك ديگر غيبت باشد - .
4 - ما ظاهر خود را براى فريب مردم بوضع صالحى مىآرائيم ، واى بحال آن بدبختى كه غريب باشد ، ما را نشناسد و فريب خورد .
6 - ابو العبّاس طالقانىّ ( ره ) بسند مذكور در متن از هيثم بن عبد الله روايت كرد كه حضرت رضا از اجدادش از امير مؤمنان عليه السّلام اين رباعى را نقل كرد :
< شعر > خلقت الخلائق في قدرة فمنهم سخىّ و منهم بخيل فأمّا السّخى ففي راحة و امّا البّخيل فشوم طويل < / شعر > يعنى : خداوندا مردم را بر يك فطرت آفريدى ولى بعضى دست و دل باز و بخشنده و پاره اى خسيس و تنگنظر ، و امّا آنكه سخى است پس در كمال

412