نابودكننده باشد ، مانند آن شخص كه چاه پر آب را با انداختن آب دهان در آن خشك كند .
و مطلب ديگر اينكه امامان اهل بيت عليهم السّلام مقامشان مقام شامخ رهبرى و امامت و ولايت است و كارشان هدايت و انسان سازى است ، كه اگر ولايت و خلافت در دست آنان افتد جهان را از ظلم و تعدّى پاك و عدل را جارى و نفوس را برشد مقدّر خود ميرسانند ، بدين معنى كه نوعى وضع جامعه را سر و سامان ميدهند و روشهائى را اتّخاذ ميكنند كه افراد جامعه در كمال امنيّت و رفاه زندگانى را ادامه دهند و با كوشش خود هر چه در قدرت و استعداد نفوسشان نهفته است همه بمرحله رشد و بمنصّه ظهور رسد ، و هيچ گونه استعداد رشدى ، ضايع نماند ، اين شأن امام است ، نه آنكه امام براى معجزه نمودن و كارهاى جزئى مثل شفاى بيمارى كه طبيب در معالجه اش وامانده ، يا شفاى كور و كر آفريده شده باشد ، و مأموريّت و خاصيّت وجوديش همين باشد و بس ، نه ، اين چنين تصوّرى دور از حقيقت است ، و مقام امام بالاتر از اين امور جزئى است بلكه چنان كه خود حضرت رضا عليه السّلام فرمود :
« الامام امين الله في ارضه ، و حجّته على عباده ، و خليفته في بلاده » و در بارهء امامت فرمود :
« إنّ الامامة زمام الدّين و نظام المسلمين و صلاح الدّنيا و عزّ المؤمنين ، إنّ الامامة اسّ الاسلام النّامى ، و فرعه السّامى ، بالامام تمام الصّلاة و الزّكاة و الصّيام و الحجّ و الجهاد » ( همانا امامت زمام دين است ، و مايهء نظام مسلمانان ، و سبب سامان يافتن دنيايشان و موجب عزّت مؤمنانست ، امامت اساس اسلام پيشرو و برازنده است ، شاخهء بلند و رفيع آنست ، و نماز و زكات و روزه و حجّ و جهاد ، و افزونى اموال مسلمين همه و همه وابسته به امام و امامت او است )

396