او آورند ، و اين فرمان در سال دويست هجرى صدور يافت .
و چون آن حضرت را در مرو نزد مأمون آوردند ، مأمون او را بوليعهدى خود برگزيد و پس از خود جانشين خويش قرار داد ، و دستورى صادر كرد كه لشكريان را هر يك مئونه و حقوق يك سال تمام عطا كنند ، و اين مطلب را به تمام بلاد اسلامى نوشت و بهمهء استانداران ابلاغ كرد ، و حضرت را به « رضا » موسوم كرد ، و سكَّه از نقرهء خادم بنام آن حضرت زده و مردمان را امر كرد كه لباس سياه كه شعار عبّاسيان است از تن بيرون كنند و بجاى آن لباس سبز در بر كنند ، آنگاه يكى از دختران خود را كه امّ حبيب نام داشت بوى تزويج كرد ، و دختر ديگرش امّ فضل را بفرزند آن حضرت محمّد الجواد عليه السّلام تزويج نمود ، و خود پوران دختر حسن بن سهل سرخسى را بزوجيّت خويش درآورد ، و باعث اين تزويج عموى دختر فضل بن سهل سرخسى بود ، يعنى اين عمل كار فضل بن سهل بود ، و همگى اين امور در يك روز انجام شد ، و ليكن مأمون خوش نميداشت كه امر خلافت پس از وى بحضرت برسد .
محمّد بن يحيى الصولىّ گفت : صحيح بود آنچه را عبيد الله بن عبد الله بن - طاهر برايم نقل كرد بطرق مختلف كه از آن جمله اينكه عون بن محمّد از فضل بن أبي سهل نوبختى ( يا برادر فضل بن سهل ) روايت كرد كه گفت :

331