هنگامى كه مأمون با علىّ بن موسى عليهما السّلام پيمان ولايتعهدى را بست ، خود بمنبر رفت و گفت ، ايّها النّاس ! خبر بيعت با علىّ بن موسى بن جعفر بن محمّد بن - علىّ بن الحسين بن علىّ بن ابى طالب عليهم السّلام بشما رسيد ، بخدا سوگند اگر اين نامها را بر كر و گنگ بخوانند ، باذن و ارادهء خداوند عزّ و جلّ شفا يابند .
18 - باز بيهقىّ بواسطهء صولىّ از عبيد الله بن عبد الله بن طاهر روايت كرد كه گفت : فضل بن سهل به مأمون با كنايه و اشاره ميگفت : با عمل خير - كه صلهء رحم باشد - بخداوند عزّ و جلّ و رسول او - صلى الله عليه و آله - تقرّب جويد .
يعنى حقّ ولايت اهل بيت را بخودشان واگذارد و مقام خلافت را كه از ايشان غصب شده است به ايشان باز گرداند ، و بوسيلهء وليعهد نمودن علىّ بن موسى عليهما السّلام جنايات هارون را نسبت به خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله از يادها برده و محو سازد ، و مأمون نتوانست با نظر فضل بن سهل موافقت نكند ، و خلافت گفتهء او را انجام دهد ، لذا از خراسان رجاء بن ابى ضحّاك و ياسر خادم [1] را به حجاز يا بمدينه فرستاد تا محمّد بن جعفر بن محمّد ، و علىّ بن موسى بن جعفر را بنزد

[1] . صحت مأموريت ياسر از سوى مامون ثابت نيست ( به مقاتل الطَّالبيّين مراجعه شود )

330