خدا ، و خداوند هم شاكرين را جزا خواهد داد ، و اجر نيكوكاران را ضايع نخواهد گذاشت ، و بدرستى كه وى عهد خود را بمن واگذارده و خلافت و امارت را پس از خود بمن سپرده ، پس هر كس عقد و پيمانى را كه خداوند به حفظ و نگهدارى آن امر فرموده بگشايد ، و گره اى را كه خداوند محكمى آن را خواسته سست كند و بشكند ، حريم و قرقگاه خدا را ناچيز گرفته و تعدّى نموده و شكسته ، و محرّمات الهى را حلال دانسته است ، زيرا بدين كار ، حقّ پيشوا را ضايع كرده و امرش را اطاعت ننموده و به اسلام و آئين خداوند بىحرمتى كرده است ، چنان كه در گذشته اين كار صورت گرفت ( حرمت وصايت رسول خدا صلى الله عليه و آله نگهداشته نشد ) و شخص وصىّ بر آن نابكاريها و اعمال خلاف صبر نمود و پس از آنهم در دوران قدرت متعرّض آن نشد از بيم آنكه مبادا تفرقه ايجاد شود و اسلام سست گردد ، و رشتهء وحدت و اتّحاد مسلمين بگسلد زيرا كه افكار زمان جاهليّت در مغزها باقى بود و بدان نزديك و قريب العهد بودند ، و منافقين كاملا كمين كرده و در راه يافتن فرصت نشسته بودند تا دستاويزى پيدا كرده و شرّ بپا كنند ، و اكنون هم نمىدانم سرانجام با من و شما چه رفتارى خواهد شد ، قلم قضا نيست مگر بدست خدا و او بدرستى آشكار سازندهء حقّ است و بهترين فصلكننده و جدا سازندهء حقّ از باطل است .
17 - باز بيهقىّ بسند مذكور در متن از جهم روايت كرد كه گفت :

329