و چنانچه واجب نبود بر ايشان كه خداى را بشناسند و طاعت او را گردن نهند در بعثت و آمدن پيغمبران فائده اى نبود ، و حاجتى را بر نمىآورد و نيازى را برطرف نمىكرد ، بلكه آمدن ايشان بيهوده و بدون سود و صلاح بود ، و اين از صفات حكيمى كه همه چيز را در كمال اتقان و نظم آفريده است بدور است .
و اگر [ كسى ] پرسد : چرا اولى الامر قرار داد و طاعتشان را واجب فرمود ؟
بپاسخ گفته مىشود : براى علَّتهاى بسيار ، كه از آن جمله آنكه : مردم همين كه در قانون ، حد معيّن و مشخّصى برايشان معلوم شد ، و مأمور بودند كه از آن تجاوز ننمايند تا بفساد كشيده شوند ، اين امر مسلَّم و ثابت نشود و بوقوع نپيوندد جز اينكه فرد شايسته و امينى بر آنان گمارده شود تا وى ايشان را از تعدّى و تجاوز از قانون جلوگير باشد و نگذارد در ممنوعات داخل شوند و بفساد گرايند ، زيرا اگر اين چنين نبود ، هيچ كس از آنچه در آن لذّت خود را مىيافت و منفعتى براى خويش در آن مىديد و لو بفساد ديگرى تمام شود دست بر نميداشت و خوددارى نمىنمود ، پس خداوند براى آنان قيّم و سرپرست قرار داد تا آنان را از تباهى جلوگيرى كند و در صورت تخلَّف عقوبت نمايد و حدّ زند و احكام را برقرار دارد .

203