بشود بدون اينكه براى خود مراقبى بينديشد و پاسبانى بر خود در نظر بگيرد ، در اين صورت نابودى همهء مردم است ، و ( بالنتيجه ) بر يك ديگر برجهند ، و بزور و تزوير از زنان كام گيرند بحرامى ، و اموال و ثروت را بتاراج ببرند ، و ريختن خون ديگران ، و بهره گيرى از زنان غير را مباح شمرند ، و برخى برخى را بدون جرم و بناحقّ بقتل رسانند ، و در اين خود خرابى دنيا و نابودى خلق ، و فساد و تباهى كشتها و نسلها است ، و از جملهء آن علل يكى اينست كه خداوند عزّ و جلّ حكيم و درستكار است ، و حكيم نباشد و وصف بحكمت نگردد مگر آن كس كه از فساد منع كند و بصلاح و درستى امر نمايد ، و از ظلم و ستم جلوگيرى ، و از زشتكاريها نهى كند ، و منع از فساد و امر بصلاح و درستى و جلوگيرى از زشتكاريها ممكن نيست مگر پس از اقرار بخداوند عزّ و جلّ و شناخت و آگاهى از امركننده و بازدارنده ، و چنانچه مردم بدون اقرار و ايمان بخداوند عزّ و جلّ و شناخت او رها مىشدند ، امر بكار درست و نهى از اعمال نادرست ثابت نبود ، زيرا امركننده و باز دارنده اى كه بشناسند در كار نبود ، و نيز ما مىيابيم كه مردمى در نهانى و پنهان كارهاى فاسد را دور از ديدهء ديگران انجام ميدهند ، پس اگر اقرار بپروردگار عزّ و جلّ و ترس از او در نهان نباشد هر كس در خلوت و نهان بشهوترانى خود و هر چه هوايش طلب كند بدون

201