باب 34 عللى كه فضل بن شاذان ذكر كرده است و در خاتمهء آن يادآورى نموده كه اين علل را در مرور ايّام يكى پس از ديگر در مجالس مختلف از حضرت رضا عليه السّلام شنيده و ثبت كرده و پس از آن همه را در دفترى گرد آورده و به علىّ بن محمّد بن قتيبهء نيشابورىّ اجازهء روايت آن را بواسطهء او از حضرت رضا - عليه السّلام - داده است .
1 - عبد الواحد بن محمّد بن عبدوس نيشابورىّ در شعبان سال 352 نقل كرد كه علىّ بن محمّد بن قتيبه از فضل بن شاذان نيشابورىّ ، و نيز حاكم جعفر بن نعيم بن شاذان از عموى خود محمّد بن شاذان و او از فضل بن شاذان روايت كردند كه او چنين نقل كرد كه اگر سائلى پرسيد : آيا مىشود خداوند حكيم بندهء خود را بكارى تكليف كند بدون هيچ علَّت و سببى و معنائى ؟ باو گفته مىشود : نه ، چنين چيزى جايز نيست ، زيرا كه او حكيم و درستكار است و عبث از او سر نمىزند و نادان هم نيست كه بيهوده فرمانى دهد ، و اگر گفتند :

199