آنست از فساد ، و نابود كردن حق هر ذى حقّى ( مانند قانون جنگل ) نه تنها براى بياباننشينى ، چرا كه اگر با حقّ و حقوق هم آشنا شد ، و دين را كاملا دريافت و شناخت ، و باز حقّ ندارد با مردم عوام و بىفرهنگ و جاهل آميزش داشته باشد ، و اين كار براى او خطرناك است ، زيرا اطمينان نيست كه كم كم كارش بدان جا كشد كه آنچه ميداند زير پا گذاشته و مانند مردمان جاهل و دور از فرهنگ رفتار كند و افراط هم بورزد .
و خداوند حرام كرده است ذبيحه اى كه هنگام ذبح نام خدا بر آن برده نشود و بسم الله نگويند و يا بنام غير خدا كشته شود ، زيرا حقّ تعالى بر بندگانش واجب فرموده كه بتوحيد و يگانگيش اقرار كنند ، و در هنگام ذبح حيوانات حلال گوشت ( كه براى مصرف خوراك و پوشاك است ) نام او را برند لا غير ، و براى اينكه مساوى نباشد ميان چيزى كه سبب تقرّب باو عزّ و جلّ است و چيزى كه باعث دورى از او و تقرّب به بتان است و عبادت شياطين است ، زيرا در بردن نام خدا اقرار بربوبيّت او و توحيدش ميباشد ، و در بردن نام غير خدا شرك بخدا و تقرّب بغير او جستن است ، پس بردن نام خدا در حين ذبح به بسم الله گفتن ، و بردن نام غير او در آن هنگام فارق بين حلال و حرام الهى خواهد بود .

182