و خداوند خوردن گوشت درندگان طيور و وحوش را كلا حرام كرده ، زيرا كه لاش مرده و حرام گوشت ميخورند و از مدفوع استفاده خوراك مىكنند و از اين چيزها ، پس خداوند عزّ و جلّ علاماتى براى شناخت حلال و حرامش در وحش و طير قرار داده تا تمييز داده شود حلال آن از حرامش چنان كه پدرم ( موسى بن جعفر عليهما السّلام ) فرموده : « هر صاحب نيش [1] از درندگان و هر صاحب چنگال از پرندگان حرام است ، و هر پرنده اى كه داراى سنگدان است حلال گوشت خواهد بود » و علامت ديگرى كه فرق ميان حلال گوشت پرنده و حرام گوشت است ، آنكه پدرم فرمود : « آن پرنده اى كه هنگام پرواز مرتّب بال ميزند از گوشتش بخور و آنكه در پرواز گاهى بال ميزند و بيشتر بدون حركت بالهايش سير مىكند از گوشتش مخور » .
و خداوند گوشت خرگوش را حرام كرده چون همانند گربه و ساير وحوش داراى چنگال است ، لذا همان حكم كه درندگان دارند در بارهء او جارى است بعلاوه كه در نفس او نجاستى هست مانند خون حيض ( كه از خون بدن پليدتر است ) چه او مسخ شده است .

[1] . دو دندان كه بعد از رباعيّات و قبل از دندانهاى كرسى است از بالا و پائين در دو طرف را چهار نيش گويند .

183