محمّد همدانى روايت كرده كه گفت : از علىّ بن موسى الرضا عليهما السّلام پرسيدم براى چه خداوند عزّ و جلّ فرعون را با اينكه ايمان آورد و به يكتائى او اقرار نمود غرق كرد ؟ فرمود : براى اينكه او هنگامى كه عذاب را بعينه مشاهده كرد ايمان آورد ، و ايمان پس از روبرو شدن با كيفر پذيرفته نخواهد بود ، و اين حكم خداى تعالى است در بارهء گذشتگان و آيندگان چنان كه ميفرمايد : * ( فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِالله وَحْدَه وَكَفَرْنا بِما كُنَّا بِه مُشْرِكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا ) * ( چون عذاب ما را مشاهده كردند گفتند : ما ايمان آورديم بخداى واحد و كافر شديم بآنچه براى او شريك مىآورديم ، امّا ايمانشان در اين هنگام كه عذاب را بعينه ديدند سودى بحالشان نبخشيد - مؤمن : 84 و 85 ) و در كلام ديگر فرموده * ( يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً ) * ( روزى كه پاره اى از عذاب پروردگارت بيايد هيچ كس در آن روز كه عذاب آيد ، ايمان آوردنش - در صورتى كه قبلا ايمان نياورده بوده يا در ظرف مدّت ايمانش كار خيرى از او سر نزده - فائده اى بحالش نخواهد داشت - انعام : 158 ) و نيز در بارهء فرعون زمانى كه غرق مىشد * ( قالَ آمَنْتُ أَنَّه لا إِله إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِه بَنُوا إِسْرائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ ) * ( گفت ايمان آوردم باينكه معبودى نيست مگر همان كه بنو اسرائيل بدان ايمان آورده‌اند و من از مسلمانان شدم ) بدو

142