بلكه نهى و پرهيز كراهتى است نه تحريمى و مقصود آن حضرت اظهار كراهت و ناخوشايندى است نه حرمت ، و به امورى امر فرموده كه امر وجوبى و لازم الاجرائى نيست بلكه به طريق افضل و بهترى و رجحان داشتن است ، آنگاه مردم را در عمل و ترك آن آزاد گذاشته ، چه ( اينكه ) شخص مكلَّف از انجام عمل معذور باشد چه نباشد ، پس آنچه از رسول خدا صلى الله عليه و آله نهى تنزيهى ( مكروهى ) يا امر ارشادى ( مستحبّى ) آمده است كه عمل به آن حرام نيست ، و يا ترك آن واجب نيست و در فعل و ترك آن پيغمبر رخصت فرموده ، هر گاه از جانب ما بر شما دو خبر وارد شده باشد كه يكى امر به چيزى كرده و ديگرى نهى از آن دو چيز و هر دو را يكنفر در كتابش آورده است و هيچ يك را انكار نكرده ، اگر هر دو خبر به اتّفاق ناقلين صحيح و معروف باشد در اين صورت واجب است كه به يكى از آنها يا به هر دو أخذ شود ، يا به هر كدام كه بخواهى تمسّك كنى ميتوانى و رخصت دارى از بابت تسليم بودن به فرمايش رسول خدا صلى الله عليه و آله و ردّ كردن علم آن به او صلى الله عليه و آله و به ما در هر كجا كه تكليف واضح نبود ، زيرا كسى كه تسليم بودن را ترك كند از روى عناد و انكار بر رسول خدا صلى الله عليه و آله خود مشرك به خداوند عظيم خواهد بود .
پس هر خبرى كه از اخبار بر شما روايت شود و داراى معارض باشد بايد

688