نميشد و از كسى هتك حرمت نمىگرديد و لغزش كسى بازگو نميشد ، همه از روى تقوى با هم برابر و به هم پيوسته و متواضع بودند ، افراد بزرگتر را احترام مىكردند و به اطفال مهربانى مىنمودند و افراد حاجتمند را بر خود ترجيح داده و افراد غريب را پناه مىدادند .
پرسيدم : رفتارشان با همنشينان خود چگونه بود ؟ فرمودند : دائما خوشرو و ملايم بوده و خوش برخورد بودند .
سختگير و خشن ، داد و فرياد كن و بد زبان نبودند ، نه عيبجوئى مىكردند و نه حمد و ثناى كسى را مىگفتند ، در مقابل آنچه كه دوست نمىداشتند ، خود را به غفلت ميزدند و به روى خود نمىآوردند ، كسى از ايشان نااميد نميشد و آرزومندانشان محروم نمىشدند . سه كار را كنار گذاشته بودند :
بحث و جدل ، زياده روى و آنچه كه به ايشان مربوط نمىشد .
و سه كار را در مورد مردم انجام نمىدادند : كسى را مذمّت و تقبيح نميكردند ، لغزشها و مسائل پنهانى افراد را دنبال نمىكردند و در موردى تكلَّم مىفرمودند كه اميد ثواب داشتند ، وقتى صحبت ميكردند همه ساكت بودند و كسى كوچكترين حركتى نميكرد و هر گاه سكوت ميفرمود ، ديگران صحبت

642