شوند ، در حقّ كوتاهى نميكردند ، و از حقّ تجاوز نميكردند ، و اطرافيان حضرتش از بهترين مسلمانان خيّر بودند ، و برتر و بالاتر از همه نزد آن حضرت آن بود كه خيرش بهمه ميرسيد ، و هر كس نسبت به ديگران بهتر همدردى و كمك ميكرد نزد آن حضرت مقام و منزلتى بزرگتر داشت .
امام حسين عليه السّلام فرمودند : در مورد نشستن حضرت سؤال كردم ؟ فرمود :
در نشستن و برخاستن بذكر مشغول بودند ، در اماكن عمومى اقامت نميكردند و از اين كار نهى ميفرمودند ، هر وقت به مجلسى وارد مىشدند ، در آخر مجلس مىنشستند و همواره به اين كار دستور مىدادند ، با همنشينان خود يكسان برخورد ميفرمود تا كسى گمان نبرد كه ديگرى نزد آن حضرت گرامىتر است ، هر كس با آن حضرت همنشين مىشد حضرت در مقابل او آن قدر صبر ميكردند كه اوّل خود او بلند شود و مجلس را ترك كند ، هر كس از آن حضرت حاجتى ميخواست يا با دست پر برميگشت يا در جواب ، گفتارى نرم و ملايم دريافت ميكرد ، خلق و خوى ايشان شامل حال همه بود ، براى مردم همچون پدرى مهربان بودند ، در مورد حقّ ، همه در مقابل ايشان يكسان بودند ، مجلس ايشان ، مجلس حلم ، حياء ، صداقت و امانت بود ، صدا در آنجا بلند

641