راويان اين حديث هستند ) نقل كرده‌اند كه آن دو به امام عسكرىّ عليه السّلام عرض كردند : عدّه اى نزد ما گمان مىكنند كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند كه وقتى كه عصيان بنى آدم زياد شد ، خداوند آن دو را از بين ملائكه برگزيد و با ملك ديگرى به دار دنيا فرستاد ، و آن دو مجذوب زهره شدند و خواستند با او زنا كنند و شراب خوردند و آدمكشى كردند و خداوند آنان را در بابل عذاب فرمود و جادوگران ، از آن دو ، سحر و جادو مىآموختند و خداوند آن زن را مسخ كرده و به صورت اين ستاره ( يعنى ستارهء زهره ) درآورد ، امام عليه السّلام فرمودند :
پناه بر خدا از اين سخنان ! ملائكه معصومند ، و از كفر و قبائح به لطف خدا در امانند ، خداوند در بارهء آنان مىفرمايد : « * ( لا يَعْصُونَ الله ما أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ ) * » ( خداوند را در دستوراتش نافرمانى نمىكنند و هر آنچه را دستور دارند انجام مىدهند ، تحريم : 6 ) و نيز مىفرمايد : « * ( وَلَه مَنْ فِي السَّماواتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ عِنْدَه لا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِه وَلا يَسْتَحْسِرُونَ ، يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهارَ لا يَفْتُرُونَ ) * » ( و براى اوست آن كسانى كه در آسمانها و زمين هستند و ايشان كه نزد اويند ( يعنى ملائكه ) از عبادت او سرباز نمىزنند و خسته نمىشوند ، شبانه روز در تسبيح اويند و باز نمىايستند - انبياء : 19 - 20 ) و

552