خويشاوندان ( حضرت رسول ) را به سهم خود و به سهم رسول الله - صلَّى الله عليه و آله - قرين ساخته است ، اين نيز يك وجه تمايز بين آل و امّت ، زيرا خداوند آنان را در مكانى جاى داده و مردم را در مكان ديگر ، و براى آنان همان را پسنديده كه براى خود پسنديده است و در آن مورد ، آنان را برگزيده و انتخاب نموده است ، اوّل از خود شروع نموده ، سپس پيامبر را ذكر كرده و بعد از آن خويشاوندان را در هر آنچه با جنگ بدست آمده باشد يا بدون خونريزى و غير آن ، همان چيزهايى را كه خداوند براى خود پسنديده براى آنان نيز پسنديده است و در اين باره فرموده : - و گفته اش حقّ است - : ، « * ( وَاعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّه خُمُسَه وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبى ) * » اين تأكيدى است مؤكَّد و اثرى است كه تا قيامت در كتاب خدا براى آنان باقى است ، كتابى كه ناطق است و « باطل از پيش رو و پشت سر در آن راه ندارد ، از نزد خداوند حكيم و حميد نازل گشته است » ( آيهء شريفهء « * ( لا يَأْتِيه الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْه ) * - الخ - كه در سورهء فصّلت آمده است ) .
و امّا در بارهء دنبالهء آيهء شريفهء سورهء انفال كه مىفرمايد : * ( « وَالْيَتامى وَالْمَساكِينِ » ) * : هر گاه يتيم ، يتيمىاش تمام شود ، از حكم غنائم خارج مىشود

489