از خداوند است كه به خلق خود آموخته است ، اين حروف ، سى و سه حرف هستند ، بيست و هشت حرف از آنها نشانگر زبانهاى ( لهجه‌هاى ) عربىّ است ، و از بيست و هشت حرف ، بيست و دو حرف ، نشانگر زبانهاى سريانى و عبرىّ است ، و از ميان آنها پنج حرف در سائر زبانهاى عجم در مناطق مختلف ، زبانها ، متفرّق و پراكنده است ، و اينها پنج حرف هستند كه از بيست و هشت حرف جدا شده‌اند ، كه در نتيجه حروف سى و سه حرف شد ، و اين پنج حرف ، به دلائلى است كه بيش از آنچه گفتيم جايز نيست ذكر شود . سپس حروف را بعد از احصاء نمودن و شمردن آنها « فعل » خود نمود ، مثل اين آيهء شريفه : * ( « كُنْ فَيَكُونُ » ) * ( موجود شو ، او نيز موجود شد ) ، « كن » صفت و خلقت خداست ، و آنچه كه از آن ايجاد مىشود ، مصنوع و مخلوق است ، اوّلين خلقت خداوند - عزّ و جلّ - ابداع است .
بدون وزن و حركت است ، مسموع نيست ، رنگ ندارد ، قابل حسّ نيست ،

350