بخوانند ، او خود را با اين نامها ناميده است : شنوا ، بينا ، قادر ، قاهر ، زنده ، قيّوم و پا برجا ، ظاهر و آشكار ، باطن و پنهان ، لطيف و دقيق ، خبير و آگاه ، قوىّ ، با عزّت ، حكيم ، عليم و امثال اين اسامى ، و آن زمان كه غلوّكنندگان و تكذيبكنندگان اين اسامى را ديدند و شنيدند كه ما در بارهء خدا مىگوئيم :
چيزى مثل خدا نيست و هيچ چيز به حالت و كيفيّت خدا وجود ندارد ، گفتند :
شما كه مىگوئيد هيچ چيز مثل و شبيه خدا نيست ، چطور شما ، در اسماء حسنى با خدا شريك هستيد ؟ و به تمامى آن نامها ناميده مىشويد ؟ پس اين خود دليلى است بر اينكه شما در تمام حالات خدا يا حد اقل در بعضى از آنها مثل خدا هستيد ، زيرا هم شما و هم او داراى يك سرى نامهاى نيكو هستيد .
به آنها بايد گفت : خداوند تبارك و تعالى ، نامهايى از نامهاى خود را بر بندگانش نهاده ، ولى معانى آنها با هم متفاوت است ، مانند مواردى كه يك اسم ، دو معنى مختلف دارد ، دليل بر اين مدّعى ، زبان و گفتار شايع ميان مردم است - و خداوند هم با همين زبان و روش با آنها صحبت كرده ، به گونه اى كه بفهمند ، تا دليل و حجّتى باشد بر آنها در تضييع آنچه تضييع كرده‌اند - مردم در

295