كردم : « * ( نَسُوا الله فَنَسِيَهُمْ ) * » ( خدا را فراموش كردند ، او هم آنها را فراموش كرد .
سورهء توبه آيهء 67 ) ، حضرت فرمودند : خداوند نه سهو مىكند و نه چيزى را فراموش مىنمايد ، بلكه سهو و نسيان مربوط به مخلوقاتى كه نبودند و خلق شدند است ، آيا به اين آيه برخورد نكرده اى : « * ( وَما كانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ) * » ( پروردگارت فراموش كار نيست . سورهء مريم آيهء 64 ) بلكه معنى آيه چنين است : خداوند ، كسانى را كه او و قيامت را فراموش كرده‌اند اين گونه جزاء مىدهد كه خودشان را از ياد خودشان مىبرد ، همان طور كه در جاى ديگر فرموده : « * ( وَلا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا الله فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ ) * » ( مانند كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند و در نتيجه خدا نيز آنها را از ياد خودشان برد .
همانها فاسق هستند . سورهء حشر آيهء 19 ) و نيز مىفرمايد : * ( « فَالْيَوْمَ نَنْساهُمْ كَما نَسُوا لِقاءَ يَوْمِهِمْ هذا ) * » ( امروز آنها را فراموش مىكنيم همان طور كه آنها ، چنين روزى را فراموش كردند . سورهء اعراف آيه 51 ) يعنى رهايشان مىكنيم همان طور كه آنها ، از آماده شدن براى چنين روزى طفره مىرفتند و اين كار را ترك كرده بودند .

251