مؤلَّف ( شيخ صدوق ) گويد : مراد از « رهايشان مىكنيم » اين است كه ثواب كسانى را كه به قيامت و برپايى آن اميدوار هستند ، به آنها نمىدهيم .
زيرا ، « ترك كردن » و « رها نمودن » در مورد خداوند معنى ندارد ، و اين آيه هم كه خداوند مىفرمايد : « * ( وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُماتٍ لا يُبْصِرُونَ ) * » ( آنها را در ظلمت و تاريكى ، آنچنان كه هيچ چيزى نمىبينند ، رهايشان كرد . سورهء بقره آيهء 17 ) معنايش اين است كه در عقوبت آنها تسريع نفرمود و به آنها مهلت داده تا توبه كنند .
19 - علىّ بن حسن فضّال از پدرش چنين نقل كرده است : كه از امام هشتم در بارهء اين آيه سؤال كردم : « * ( كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ) * » ( آنان در آن روز در پس حجاب و پرده اى هستند و پروردگار خود را نمىبينند ، سورهء مطفّفين آيهء 15 ) حضرت فرمودند : نمىتوان و صحيح نيست كه خداوند را اين طور وصف نمائيم كه در جايى قرار مىگيرد و بندگان در پس حجاب هستند و او را نمىبينند ، بلكه معنى آيه اين است كه از ثواب پروردگار خويش محرومند .

252