به جبر كافر است و قائل به تفويض مشرك .
راوى گويد : پرسيدم پس « أمر بين امرين » ( چيزى بين دو امر ) يعنى چه ؟ فرمود : يعنى راه باز است كه آنچه را خدا دستور داده انجام دهند ، و آنچه را نهى فرموده ترك كنند ، راوى گويد :
سؤال كردم : آيا در مورد اعمال بندگان مشيّت و ارادهء خداوند ، سارى و جارى نيست ؟ فرمود : اراده و مشيّت خداوند در مورد طاعات ، عبارتست از دستور و رضايت خداوند به آن عمل و كمك نمودن بندگان در انجام آن و اراده و مشيّت خدا در مورد معاصى عبارتست از نهى كردن و خشمگين بودن از آن عمل و يارى نكردن بندگان در انجام آن ، راوى گويد : پرسيدم آيا خداوند در بارهء اعمال بندگان « قضاء » دارد ؟ فرمود : بله ، بندگان ، هيچ كارى ، چه خير و چه شرّ ، انجام نمىدهند مگر اينكه خداوند در مورد آن كار ، قضائى دارد ، پرسيدم ، معنى اين قضاء چيست ؟ فرمود : معنى اين قضاء آنست كه خداوند حكم مىكند آن ثواب و عقابى كه در دنيا و آخرت به خاطر اعمالشان مستحقّ آن هستند ، به ايشان داده شود .
18 - عبد العزيز بن مسلم گويد : از امام هشتم عليه السّلام در بارهء اين آيه سؤال

250